متغیر

#پارت_12

#متغیر

-مریلا..یک..ی پشت پنجره بود 

همزمان که بریده بریده حرف میزد لیوان آبی دستش دادم جرعه ای از آب نوشید که کمی حالش بهتر شد +خب عزیزم حالا بگو چیشده ازترسی که متحمل شده بود زد زیر گریه -مریلا میدونم حرفام قبول نمیکنی میگی دیوونم  

لبم گاز گرفتم که از حرفش خنده ام نگیرد +هیسس عزیزم میدونم خودم قبولت دارم رادین که ترس نداره متعجب از آغوشم بیرون آمد -رااادین!! رادین دیگه کیه دختر؟! +هیسس باباهمرو خبر کردی که تو. درمقابل چشمان متعجبش بلند شدم به پشت پنجره رفتم تا تنه بیرون رفتم نگاهی به بیرون انداختم اما نبود پنجره بازگذاشتم به جای قبلی ام بازگشتم همه چیز برای جولیا تعریف کردم جولیا امید داشت که رادین دوباره بازخواهد گشت اما تا ساعت 3 که بیدار بودیم خبری نشد دیگه جولیا به خانیشان نرفت شب را خانه ی ما سپری کرد...

صبح هرسه صبحانه را صرف کردیم به ورزش صبحگاهی رفتیم و بعدش جولیا به خانیشان بازگشت هنگامی که داشتیم از جلوی درانباری عبور میکردیم مازیار متوجه باز بودن درانباری شد مشکوک و موشکافانه به داخل رفت و که ناگهان صدای چیزی آمد حس شیشمم میگفت احتمالا رادین اینجاست -توهم شنیدی مریلا؟ +امم اره بنظرم صدای گربه بود -آخه صدایی که امد کجا صدای گربه بود؟+پوووف احمق منظورم این هست که صدا بخاطر گربه بوده گربه ای موشی چیزی حرکت کرده وسایل جابه جا شده . ابرویی بالا انداخت -شاید +اهوم شااید.. -بریم تایه قفل بیارم قفل در درست کنم ناخودآگاه صدام بالارفت+چرا میخوای قفلو درست کنی؟! با تعجب نگاهی که گویا به یک احمق نگاه میکند گفت این سوالت خیلی مسخرس مریلا. کمی دیگه ادامه میدادیم با گاف هایی که پشت سرهم داشتم میدادم هم دست رادین و هم دست خودم که بهش پناه داده بودم رو میشد به خانه برگشتیم دقایقی بعد مازیار رفت برای درست کردن قفل در انباری...