متغیر

#پارت_19

#متغیر

تابه حال چنین خانه ای ندیده بودم وای خدای من معرکه هست خیلی بزرگه قصری هست برای خودش، پنجره های بزرگی که پرده های مخمل قرمز رنگ که اجازه عبور نور خورشید به داخل گرفته بودند لوستر های بزرگ و اویز شده از سقف....

طبقه دوم راه روی طویلی بود که شش تادراتاق در دوطرف راهرو بود مجموعا 12اتاق خدای من خیلی سخت شدکارم همراه باتوماس و خانومی درحال چک کردن اتاق ها بودیم و گوش سپردن به حرف های توماس تااینکه رسیدیم به آخرین در خوشحال از اینکه آخرین دربازمیشد و پایان بخشیدن به قانون های مسخره که با دادی که توماس زد دستم روی دستگیره در ثابت ماند - و اما حق ورود به این اتاق هیچوقت نداری متعجب به عقب گردکردم

+چرا؟!

 -قانون اول:هیچوقت از من سوال نپرس. 

خم شده بودو صورتم توی دستاش گرفته بود توی چشمام نگاه میکرد مردمک چشمام میلرزید و برق عجیبی توی چشمای توماس بود فشاری به صورتم که داخل دستش بود وارد کرد کشیده گفت متوجه شدی!!؟ آب دهنم قورت دادم به آرومی سرم تکون دادم بیچاره خدتمکاره از ترس گوشه ای ایستاده بود وبه خود میلرزید توماس مکان و ترک کردو رفت،به سمت خدمتکار رفتم

+خانم خوبی شما؟! 

رحشه ای درتنش بود سرش تندتند بالا و پایین کرد اسپری کوچکی از جیب یونی فرم خدمتکاری اش بیرون اورد که دقایقی بعد مشکل تنفسش بهتر شد، هردوبه اتاقی رفتیم تا من لباس مخصوصی که باید میپوشیدم بپوشم وبعدشروع به کار کنم...

همچنان که درحال درست کردن سالاد بودم نظاره گر کارهای خدمتکاره بودم پوووف بخدا اگر بله اقا گفتن هاشو نشنیده بودم میگفتم مادر زادی کم شنواولال هست، کم شنوا چون وقتی حرف میزنی فقد نگاه به دهانت میکرد...