متغیر

#پارت_14

#متغیر

ای وای این که رادین بود. داشت از سمت پنجره انباری به سمت جنگل حرکت میکرد

+پوووف این پسرهم هرچی داشتیمو خراب کرد .فرداهم باید شیشه پنجره درست کنن 

وای نکنه دزد باشد؟!! در پنجره قفل کردم پرده کشیدم لب تاب روشن کردم راجب ایران سرچ کردم کشوری که یه مدته اسمشو زیاد دارم میشنوم یه جورایی برام مرموز و پر از راز هست...

باخودم گویا قهر کردم از اتاق خارج نمیشوم، کاری به کسی ندارم،آخه دیگه خسته شدم فرق من با گرتورود داخل این خانه چی بود؟ حاظرم شرط ببندم که اون بیشتر از من درجریان همه چیز هست تا من. از داخل پنجره داشتم به شیشه شکسته های ریخته شده روی زمین نگاه میکردم گویا هنوز متوجه این ماجرا نشده اند تصمیم به کاری گرفته بودم،چون دیگه واقعا تحمل کردن این فضا و مکانو نداشتم حتی صداشون عذابم میداد

امشب تمامش میکردم...

باهیچکس صحبت نمیکردم حتی نمی دانم گناه گرتورود بیچاره چی بود که بااوهم به قهر به سر میبردم مشکل اصلی این بود که من باخودم لج کرده بودم

بی اعتنا به مازیار که روی مبل اسپرت داخل سالن نشسته بود روزنامه میخواند به آشپزخانه رفتم ساندویچی که گرتورود برایم حاظر کرده بود برداشتم پشت میز داخل آشپز خانه نشسته بودم درسکوت مشغول غذا خوردن بودم... 

مازیار صندلی مقابلم عقب کشید و نشست باقی مانده ساندویچم یکجا در دهان گذاشتم از سرجایم بلند شدم .هنگامی که متوجه شد میخواهم آشپزخانه را ترک کنم اسمم صدازد ولی بی توجه ب مازیار سریع به اتاقم رفتم چند روزی میگزره و مهر سکوت روی لب هایم دارد خانه و آشیانه ای برای خودش فراهم میکند و روزهاو شب ها درحال فکر کردن روی تصمیمی بودم که گرفته بودم ودز حال برسی تمام جوانب بودم...